ANDERKANT MET ANESCA SMITH

Styles en Vermeer: Musiek en kuns wat van jou ’n blyer mens maak

Wat het die sanger Harry Styles en die skilder Johannes Vermeer gemeen behalwe pêrels, vra ANESCA SMITH. DEBORAH STEINMAIR vertel van die Boeke- en Vrye Tyd-stories in ons jongste uitgawe wat jou tone sal laat krul van die lekker. En ELNA VAN DER MERWE deel inligting oor ons Stilbaai-boekefees, wat van 24 tot 26 Februarie plaasvind.

11 Februarie 2023
Daagliks
6 min om te lees

Die Vermeer-uitstalling, wat gister in die Rijksmuseum geopen het, is tot 4 Junie te sien. En vroeër dié week het Styles, net só bekend om sy musiek as sy gender-bender-modekeuses à la David Bowie – pêrelhalssnoere, glitter-naellak en hoogsittende broeke – die Grammy vir album van die jaar gewen. Tot groot ergernis van Beyoncé-aanhangers, wat glo dié eer kom Queen B toe.

Maar wat het Vermeer en Styles gemeen, behalwe pêrels?

Dit is waar dat Beyoncé ’n veel groter ster is as Styles en myns insiens beter musiek maak, maar met sy album Harry’s House was dit dié jaar Harry se jaar.

Hy het – soos Lizzo (wat opname van die jaar met “About Damn Time” gewen het) – musiek voorsien wat ons nóú nodig het: speelse, happy tunes. As ek Harry so op die verhoog sien rondspring en dans in sy glitter-reënboog-jumpsuit is ek onmiddellik ’n blyer mens.

Die 80’s-retro-elemente aan sy musiek laat jou vergeet van die daaglikse sleur en roep nostalgiese herinneringe op. Hy sing oor waatlemoen, fietsry, swembaddens en roomys. Oor ’n lewe so lig soos pienk suikerspin.

Sy treffer “As It Was”, wat op 1 April uitgereik is, was die mees beluisterde lied op Spotify in 2022 en Harry’s House die tweede mees beluisterde album van die jaar.

Om kaartjies vir Vermeer se uitstalling te bekom was byna net so moeilik as om kaartjies vir een van Styles se konserte te kry. Toe die museum hierdie week die aankondiging maak, was die eerste twee maande van die tentoonstelling byna onmiddellik uitverkoop.

Soos die mense wat Styles se musiek bewoon, gee die figure in Vermeer se kuns die indruk dat hulle altyd in die fleur van hulle lewe staan. Of, soos die Volkskrant se kunsredakteur, Stefan Kuiper, dit beskryf: mense wat “konsekwent in die romkom-fase van die lewe” staan.

“Alles op sy skilderye lyk swanger van verwagting. Die oogopslag (en vogtige lippe) van Meisie met die Pêrel. Maar ook die talle flirtende juffers en hulle verleiders. Jy sien by hom geen egpare, geen kinders, geen bejaardes, geen sterflikheid.”

In teenstelling met Vermeer se eie werklikheid.

“Met 15 kinders, ’n baasspelerige skoonmoeder wat nog inwonend ook was, was dit in Vermeer se daaglikse lewe waarskynlik permanent spitsuur. Vermeer skilder nie sy geleefde, maar sy ongeleefde lewe. Sy werk toon miskien die stilte, rus (en romantiek?) waarna hy op sekere oomblikke smag.

“Hy begryp dat ons lewe ’n materiële een is en dat ons gelukdeel sit in tasbare, hoorbare en kusbare dinge. En dat om dit met styl en elegansie te skilder die enigste manier is om hulle ’n kans te gee om voort te lewe.”

Mooi week

Anesca

13 dae voor ons Stilbaai-boekefees

Welwillendheid. Dis ’n woord wat die laaste tyd voorop in my gedagtes is.

Met verlede jaar se boekefees het die Stilbaaiers nog nie mooi besef wat in hulle midde aan die gang is nie. Om die waarheid te sê, die grootste deel van die feesgangers was Vrye Weekblad-lesers en dus van elders in die land. Sommige het selfs vliegkaartjies gekoop om hier te kom.

Vanjaar is dit anders.

Op ’n verjaarsdagpartytjie laat in Desember ontmoet ek vir Jeanine Mason. Sy soek my later die aand weer op en sê ons is welkom om haar strandhuis vir skrywersverblyf te gebruik. Uit die bloute.

Op ’n bootvaart op die Goukou sê Jan Vorster en Cornel Wentzel ek kan hulle rivierhuis vir my skrywers kry. Uit die bloute.

Annerise Wolmarans van Stilbaai Toerisme laat weet die eienaar van Oudewerfskloof-olyfplaas stel soos verlede jaar weer ’n hele wooneenheid tot ons beskikking.

Pieter Marais, ’n Stilbaaier wie se debuutroman in April by die KKNK bekend gestel word, gee weer die hele boonste verdieping van sy huis. Susan Fourie gee verblyf binne stapafstand van die Baptiste-kerk (waar al die skrywersgesprekke plaasvind).

Kim Borzaart van die Karoo Manor-gastehuis laat weet per whatsapp sy gee weer twee suites. Ek sê maar ek het nou net die plakkate laat druk so jou naam gaan nie daarop verskyn nie! Dis niks, sê sy, dit maak nie saak nie.

OK Foods, Stilbaai se “Woolies”, skenk kruideniersware.

’n Onbekende en baie geesdriftige vrou bel en sê sy is van die Stilbaai-sakekamer en hulle wil baie graag by ons fees betrokke raak. Ek kom vinnig agter Rachel Wall is iemand wat die daad by die woord voeg – net die volgende aand besluit die Sakekamer op hul vergadering om ons te help reklame maak deur ’n groot banier langs die hoofstraat op te rig. Want Vrye Weekblad lok so baie mense van buite die Hessequa hierheen.

Mag hierdie verhouding tussen koerant en dorp weerskante toe aanhou vrugte dra.

– Elna van der Merwe

Dis naweek – maak tyd om die program te bekyk en bespreek dan hier.

Ons sien julle in die markiestent – kom sê dag by die Stammtisch!

Max du Preez het onlangs geskryf hy kry die indruk moderne skrywers wil hulle boeke meer kompleks en selfs ontoeganklik maak omdat dit die boeke as letterkunde van gehalte sou laat uitstaan. Deborah Steinmair het twee lywige boeke gelees wat “outyds” aanmekaargesit is: sterk storielyne, onvergeetlike karakters, alwetende verteller, chronologies verhaal.

Los die foefies, ons soek stories