ONS praat gereeld van “die voordeel van die twyfel”. Dit het geyk geraak. Amper soos diakens en ouderlinge se ouballie-taal. Ek wil voorstel dat ons hierdie frase afstof en paradeer, want dis sekerlik die één cliché wat ons nie durf verloor nie.

Die blote feit dat die woord “twyfel” in die frase “voordeel van die twyfel” voorkom, toon reeds hoe veelvoorkomend die twyfel op sigself is. Twyfel is ’n vertrekpunt.

Dis hoekom die bewyslas in strafsake byvoorbeeld “bo redelike twyfel” is. Dis die onderbou van die vermoede van onskuld. En talle Amerikaanse hofdramas...