Viva Sondag en tot weersiens, rosyntjierys. Hoe lyk jóú nuwe...
KOS IS OP DIE TAFEL
Viva Sondag en tot weersiens, rosyntjierys. Hoe lyk jóú nuwe Sondagmiddagete?
Sondae se bymekaarkom om die etenstafel is 'n ritueel wat oor vele kultere en grense heen loop. Ook in Suid-Afrika is dit 'n wonderlike instelling wat ons almal deel. Van Soweto tot Stilbaai, ons hou daarvan om Sondae saam te kook en saam te eet. In die eerste van ons reeks genaamd #VivaSondag vertel ANNELIESE BURGESS hoe dié geselligheid oor die jare in haar familie verander het.
EK onthou nog die Sondagmiddagetes as kind by my ouma en oupa op die plaas. Al is dit nou baie dekades later, is daar 'n baie spesifieke emosie wat my bybly: die geborgenheid wat ek in die voorspelbaarheid van die ritueel ervaar het. Kerk, tee en dan die voorbereiding vir middagete.
Die gemoedelikheid in die kombuis, die grootmense se geselsies en drankies (bier-shandies en sjerrie) voor ete in die sitkamer, die tafel met die wit tafeldoek, gestyfde servette en Ouma se eenvoudige maar mooi breekware en silwermessegoed uit die houtboks. En die kos: geelrys met rosyntjies, pampoenkoekies, gestoofde groenbone, brosgebraaide aartappels, skaapboud – en altyd, altyd poeding: 'n gebakte iets of Ouma se vrugteslaai met vla.
Die ritueel van die Sondagmiddagete word nou nog in ons huis gekoester, al lyk dit deesdae baie anders as daardie wonderlike lang tafels op Helmond...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
KOS IS OP DIE TAFEL
Viva Sondag en tot weersiens, rosyntjierys. Hoe lyk jóú nuwe Sondagmiddagete?
Sondae se bymekaarkom om die etenstafel is 'n ritueel wat oor vele kultere en grense heen loop. Ook in Suid-Afrika is dit 'n wonderlike instelling wat ons almal deel. Van Soweto tot Stilbaai, ons hou daarvan om Sondae saam te kook en saam te eet. In die eerste van ons reeks genaamd #VivaSondag vertel ANNELIESE BURGESS hoe dié geselligheid oor die jare in haar familie verander het.
Deel
EK onthou nog die Sondagmiddagetes as kind by my ouma en oupa op die plaas. Al is dit nou baie dekades later, is daar 'n baie spesifieke emosie wat my bybly: die geborgenheid wat ek in die voorspelbaarheid van die ritueel ervaar het. Kerk, tee en dan die voorbereiding vir middagete.
Die gemoedelikheid in die kombuis, die grootmense se geselsies en drankies (bier-shandies en sjerrie) voor ete in die sitkamer, die tafel met die wit tafeldoek, gestyfde servette en Ouma se eenvoudige maar mooi breekware en silwermessegoed uit die houtboks. En die kos: geelrys met rosyntjies, pampoenkoekies, gestoofde groenbone, brosgebraaide aartappels, skaapboud – en altyd, altyd poeding: 'n gebakte iets of Ouma se vrugteslaai met vla.
Die ritueel van die Sondagmiddagete word nou nog in ons huis gekoester, al lyk dit deesdae baie anders as daardie wonderlike lang tafels op Helmond...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelAnneliese Burgess
MederedakteurAnneliese Burgess is mederedakteur van Vrye Weekblad. Sy is aangewys as algehele wenner van die 2023 ATKV-Mediaveertjie vir ondersoekende joernalistiek.