Johannes die Dopper by die kerkbasaar

Pieter de Waal vertel 'n wynles – of 'n lewensles – wat hy op die pad tussen Wellington en Riebeek-Kasteel geleer het. 

Dit is 'n bitter koue oggend toe ek die man sien staan by die vierrigtingstopstraat net buite Wellington. Dit is nie heel duidelik of hy vir iemand wag en of hy 'n geleentheid soek nie. Sy hand wil-wil maak asof hy besig is om duim te gooi, maar dit lyk amper asof hy self nie oortuig is of hy êrens heen wil gaan of net wil bly waar hy is nie.  Moontlik is die feit dat ek met 'n passasiersmotor ry vir hom al klaar 'n aanduiding dat ek nie gaan stilhou nie en dat hy maar liewer moet wag vir 'n plaasbakkie of -trok om verby te kom...