Rondom Kakamas is grootsheid waarin mens jou kan verdiep tydens jou Covid-koes. Klein gebeurlikhede word vermaaklik. MICHÈLE MEYER deel haar dagboek in aflewering vyf van die Kakamas-kronieke.
DIS net meer as ’n maand gelede dat ons uit Pretoria weg is. Tussen Kakamas en Marchand, op die Augrabiespad, begin gloeikoperrandjies sowaar al krans om volseisoen-wingerdblare. Gerrit Visser van Vroeë Son-boerdery sê ons moet kom natrossies sny.
“Die goed’s so lekker man, ’n mens korrel jou trommeldik so tussen die rye.” Ek en buurvrou gooi ewe desperaat wal. Nee dankie, nie ’n inkelte korrel meer oor ons drumpels nie. Mens mag nimmer kla oor te veel kos nie, maar nog een boks druiwe en jy kan begin praat van ’n plaag.
Weeksaande haal ek net voor halfsewe die flêtjie ná Unique Fitness se boxercise-klas. Landheer koggel vanuit die skadu van hul stoep. “Ja, Straatkat. Het hy lekker rondgeflenter?” Het ek asem, tune ek hom iets terug. Anders moet ’n oogrol maar wys ek voel ’n vy. Hink met radysrooi bakkies en sweetsmerige oefenpakkie reguit stort toe waar ek die taai dag en klas se troep-gedoe afspoel. Die kwik blink dan nog maklik hier by 35 grade Celsius rond. Geen getof: Nat hare en los pajamas is dress code vir die skemerkelkie-uur en aandete...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
BOESMANLAND VAT MY HAND
Lawaaiwater en lasers bo Kakamas
Rondom Kakamas is grootsheid waarin mens jou kan verdiep tydens jou Covid-koes. Klein gebeurlikhede word vermaaklik. MICHÈLE MEYER deel haar dagboek in aflewering vyf van die Kakamas-kronieke.
Deel
DIS net meer as ’n maand gelede dat ons uit Pretoria weg is. Tussen Kakamas en Marchand, op die Augrabiespad, begin gloeikoperrandjies sowaar al krans om volseisoen-wingerdblare. Gerrit Visser van Vroeë Son-boerdery sê ons moet kom natrossies sny.
“Die goed’s so lekker man, ’n mens korrel jou trommeldik so tussen die rye.” Ek en buurvrou gooi ewe desperaat wal. Nee dankie, nie ’n inkelte korrel meer oor ons drumpels nie. Mens mag nimmer kla oor te veel kos nie, maar nog een boks druiwe en jy kan begin praat van ’n plaag.
Weeksaande haal ek net voor halfsewe die flêtjie ná Unique Fitness se boxercise-klas. Landheer koggel vanuit die skadu van hul stoep. “Ja, Straatkat. Het hy lekker rondgeflenter?” Het ek asem, tune ek hom iets terug. Anders moet ’n oogrol maar wys ek voel ’n vy. Hink met radysrooi bakkies en sweetsmerige oefenpakkie reguit stort toe waar ek die taai dag en klas se troep-gedoe afspoel. Die kwik blink dan nog maklik hier by 35 grade Celsius rond. Geen getof: Nat hare en los pajamas is dress code vir die skemerkelkie-uur en aandete...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Verwante Artikels
Blomtyd-padvat na Namakwaland
Lapa is lekker, dis nou maar wors
Koffie in my stuurkajuit
Met kronkelpaaie terug na my hart
Oorskietkos en die Tupperware-dril
Argitektuur speel onderwyser by dié skole
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelMichèle Meyer
SkrywerMichèle Meyer skryf oor alles wat sy moontlik kan. Sy is die wenner van die 2017 US Woordfees/Du Toitskloof-kortverhaalkompetisie. Sy woon in Pretoria en hou daarvan.