’n Plastiek-leerstoel op die brandpunt tussen Karl Marx en die Beatles

HIER in die donkervuil ideologiese loopgrawe van die departement djenderstudies worstel ek en my kollegas daagliks met die verwikkelde problematiek van hoe om komplekse situasies in aller welt te reduseer tot enkelvoudighede wat hulle leen tot maklik uitvoerbare oplossings, selfs vir diegene wat ontneem is van enige werklike insigte, laat staan nog ’n waardige metateoretiese onderbou. 

Nie die minste van hierdie uitdagings nie is die mate waarin baie van ons potensiële studente en borge hardnekkig weier om in te sien watter omvangryke finansiële gewin wink vir enigeen wat bereid is om hierdie snel ontwikkelende studieveld sy of haar eie te maak.

In die verlede kon die departement dikwels hierdie soort weerstand ondervang deur byvoorbeeld ’n noodsimposium in ’n gepaste eksotiese ligging te organiseer. Nie net word navorsing oor dwingende vraagstukke sodoende tot finalisering gebring nie, maar dit bied ook ryke geleenthede aan ’n veelvoud van kommersiële ondernemings om hul noodwendig ruim begrotings vir korporatiewe maatskaplike verantwoordelikheid op ’n hoogs sigbare en skynbewarende manier deur te bring, sonder die risiko dat sodanige projek inbreuk maak op bestaande winsmarges...