Ons dryf nou oor na ’n area van absurditeit deur giftige ‘wokeism’, met opsetlike weerhouding van inligting en performatiwiteit. Hoe op aarde het dit gebeur? vra ISMAIL LAGARDIEN.
SO baie van die Suid-Afrikaanse politieke ekonomie is in ’n warboel dat dit dikwels ’n mens se aandag aflei van die manier waarop sosiale verkeer skynbaar dryf na ’n toestand waar dit wat veronderstel is om goed te wees in staat gestel word om te degenereer tot ’n algemeen aanvaarde polisiëring – en verdraaiing – van hoe ons dink, praat, lees, skryf of selfs visuele kuns waardeer. Hierdie verskuiwing word gedryf deur ’n taamlik vreesaanjaende “wokeism” wat dit uiters moeilik maak om ondubbelsinnig te wees – verskuil in opsetlike obskurantisme, oftewel weerhouding van inligting, en performatiwiteit.
Dit word moeilik om nie te dink dat ons na absurditeit begin oorhel nie; waar enigiets wat goed is in ’n oogwink sleg kan word; waar noodsaaklikheid plek maak vir oortolligheid; waar dit moeilik word om tussen reg en verkeerd te onderskei, en waar die lewe betekenisloos begin voel en lyk.
Maar ons kan nie “wokeness” in sy huidige vlaag geringskat nie. Die begrip het in vroeër eeue ontstaan – die oorspronklike bedoeling was om die aandag te vestig op onreg, oorheersing, mishandeling, uitbuiting en voorregte of sosiale status wat op ’n onderduimse manier bekom is. Dink byvoorbeeld aan mikroglansmense wat beroemd is net omdat hulle beroemd is .....
Registreer gratis om hierdie artikel te lees.
Hallo! Welkom by Vrye Weekblad. Ons inhoud is nou in Afrikaans én Engels beskikbaar.
Al wat jy hoef te doen om gratis te begin lees, is om met jou e-pos te registreer en ’n wagwoord te skep.
Om dit te doen, kliek eenvoudig op “REGISTREER”.
Reeds geregistreer? Kliek op “MELD AAN” om voort te gaan.
ONS TRAP OP SKERWE STUKKENDE GLAS
En toe word ‘woke’ absurd en toksies ...
Ons dryf nou oor na ’n area van absurditeit deur giftige ‘wokeism’, met opsetlike weerhouding van inligting en performatiwiteit. Hoe op aarde het dit gebeur? vra ISMAIL LAGARDIEN.
Deel
SO baie van die Suid-Afrikaanse politieke ekonomie is in ’n warboel dat dit dikwels ’n mens se aandag aflei van die manier waarop sosiale verkeer skynbaar dryf na ’n toestand waar dit wat veronderstel is om goed te wees in staat gestel word om te degenereer tot ’n algemeen aanvaarde polisiëring – en verdraaiing – van hoe ons dink, praat, lees, skryf of selfs visuele kuns waardeer. Hierdie verskuiwing word gedryf deur ’n taamlik vreesaanjaende “wokeism” wat dit uiters moeilik maak om ondubbelsinnig te wees – verskuil in opsetlike obskurantisme, oftewel weerhouding van inligting, en performatiwiteit.
Dit word moeilik om nie te dink dat ons na absurditeit begin oorhel nie; waar enigiets wat goed is in ’n oogwink sleg kan word; waar noodsaaklikheid plek maak vir oortolligheid; waar dit moeilik word om tussen reg en verkeerd te onderskei, en waar die lewe betekenisloos begin voel en lyk.
Maar ons kan nie “wokeness” in sy huidige vlaag geringskat nie. Die begrip het in vroeër eeue ontstaan – die oorspronklike bedoeling was om die aandag te vestig op onreg, oorheersing, mishandeling, uitbuiting en voorregte of sosiale status wat op ’n onderduimse manier bekom is. Dink byvoorbeeld aan mikroglansmense wat beroemd is net omdat hulle beroemd is .....
Registreer gratis om hierdie artikel te lees.
Hallo! Welkom by Vrye Weekblad. Ons inhoud is nou in Afrikaans én Engels beskikbaar.
Al wat jy hoef te doen om gratis te begin lees, is om met jou e-pos te registreer en ’n wagwoord te skep.
Om dit te doen, kliek eenvoudig op “REGISTREER”.
Reeds geregistreer? Kliek op “MELD AAN” om voort te gaan.
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Verwante Artikels
Staatskaping nié eie aan SA nie
Bollemakiesies in die politieke tuimeldroër
As SA destyds ’n ander koers gekies het
Ons het nie nog ’n oorlog nodig nie
ANC bly dronk van Sowjet-Kool-Aid
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelIsmail Lagardien
SkrywerIsmail Lagardien skryf al van toeka se dae af. Hy is 'n rubriekskrywer wat worstel met die realiteit om hom. Hy was op die sekretariaat van die nasionale beplanningskommissie en is 'n besoekende professor by Wits se Skool vir Regeerkunde.