DIS so eenuur op ’n warm Saterdagmiddag in Kerkstraat, Pretoria, in die geskiedkundige herfs van 1994. Ek en Anton L’Amour swaai in by ’n parkeerplek reg voor The Navigator, die kroeg waar ons die vorige aand opgetree het.
Ons klim uit die kar met ons kloppende hangovers en ons oë op skrefies getrek teen die fel Noord-Transvaalse son, smagtend na ’n yskoue Black Label. Ons is daar om ons kitare, tromme en klanktoerusting te kom oplaai nadat ons die vorige nag, ná afloop van die gebruiklike jolighede, weereens te gekletter en te lui was om drade op te rol en luidsprekers te dra.
Oorkant die straat troon die modernistiese swart glas-en-beton-wolkekrabber van die SA Reserwebank hoog bo ons uit. Op die ganse blok langsaan hurk die bastion van hogere Afrikanerkultuur, die imposante Staatsteater-kompleks, waar ouens soos ons nie juis ’n kans sou staan om die geheiligde verhoogplanke te betree nie...
Slegs Vrye Weekblad-intekenaars kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud. Daar is ’n spesiale tarief vir pensioenarisse.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Het jy ’n intekenbewys? Gebruik dit nou.
Vrae of probleme?
E-pos hulp@vryeweekblad.com of skakel 0860 52 52 00.