Die knoue wat die Covid-19-pandemie die vermaaklikheidsbedryf toegedien het, is niks nuuts vir werkende muso's soos VALIANT SWART nie. Hy en ander ‘nie-kunsmatige gierprodukte' kén van hustle. Hy onthou ’n tyd toe veral die Afrikaanse musiektoneel ’n dekade of wat gelede aansienlik minder lewendig en lewensvatbaar was.
DIS so eenuur op ’n warm Saterdagmiddag in Kerkstraat, Pretoria, in die geskiedkundige herfs van 1994. Ek en Anton L’Amour swaai in by ’n parkeerplek reg voor The Navigator, die kroeg waar ons die vorige aand opgetree het.
Ons klim uit die kar met ons kloppende hangovers en ons oë op skrefies getrek teen die fel Noord-Transvaalse son, smagtend na ’n yskoue Black Label. Ons is daar om ons kitare, tromme en klanktoerusting te kom oplaai nadat ons die vorige nag, ná afloop van die gebruiklike jolighede, weereens te gekletter en te lui was om drade op te rol en luidsprekers te dra.
Oorkant die straat troon die modernistiese swart glas-en-beton-wolkekrabber van die SA Reserwebank hoog bo ons uit. Op die ganse blok langsaan hurk die bastion van hogere Afrikanerkultuur, die imposante Staatsteater-kompleks, waar ouens soos ons nie juis ’n kans sou staan om die geheiligde verhoogplanke te betree nie...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
RUBRIEK
Die woeste, wilde wortels van Afrikaanse rock
Die knoue wat die Covid-19-pandemie die vermaaklikheidsbedryf toegedien het, is niks nuuts vir werkende muso's soos VALIANT SWART nie. Hy en ander ‘nie-kunsmatige gierprodukte' kén van hustle. Hy onthou ’n tyd toe veral die Afrikaanse musiektoneel ’n dekade of wat gelede aansienlik minder lewendig en lewensvatbaar was.
Deel
DIS so eenuur op ’n warm Saterdagmiddag in Kerkstraat, Pretoria, in die geskiedkundige herfs van 1994. Ek en Anton L’Amour swaai in by ’n parkeerplek reg voor The Navigator, die kroeg waar ons die vorige aand opgetree het.
Ons klim uit die kar met ons kloppende hangovers en ons oë op skrefies getrek teen die fel Noord-Transvaalse son, smagtend na ’n yskoue Black Label. Ons is daar om ons kitare, tromme en klanktoerusting te kom oplaai nadat ons die vorige nag, ná afloop van die gebruiklike jolighede, weereens te gekletter en te lui was om drade op te rol en luidsprekers te dra.
Oorkant die straat troon die modernistiese swart glas-en-beton-wolkekrabber van die SA Reserwebank hoog bo ons uit. Op die ganse blok langsaan hurk die bastion van hogere Afrikanerkultuur, die imposante Staatsteater-kompleks, waar ouens soos ons nie juis ’n kans sou staan om die geheiligde verhoogplanke te betree nie...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelValiant Swart
Musikant en skrywerValiant Swart is ’n musikant en skrywer van Onrusrivier. Hy het reeds sewentien musiek-albums uitgereik, asook twee liriekbundels en ’n rubriekbundel. Tans werk hy aan memoires, en aan sy 18de album.