Glory Days van skank en pyp en volspoed-koejawel met die konings van Kaapstad

DIS ’n Vrydagmiddag in Kaapstad, 1987. Ek en my tjommies Bokkie, Peerkies en Zoot drentel rond tussen die kleurvryke vlooimarkstalletjies van Greenmarket Square (niemand het dit ooit Groentemarkplein genoem nie, behalwe Afrikaanse nuuslesers en ’n paar ander puriste).

Die atmosfeer op die Square is lekker laid-back en die geur van wierook trek deur die ritselende plataanbome. Voor die Inn on the Square staan ’n Rastaman genaamd Arnold, die resident busker, met sy akoestiese kitaar en speel vir die soveelste maal sy weergawe van Paul Simon se “Mother and Child Reunion". Ons vertoef soos altyd die langste by die kraampie met die tweedehandse langspeelplate op soek na uitreikings van Bob Marley en Jimi Hendrix en Juluka en ander soortgelyke vondste. Ons het vroeër deurgery van Stellenbosch af vir vanaand se jol in The Base – Kaapstad se gewildste ethno-/reggae-klub.

Ons het gereeld op Woensdagmiddae ook uitgewyk stad toe wanneer The Base hul reggae night gehad het, met ’n DJ en een of twee van Kaapstad se voorste reggae bands, soos Sons of Selassie of die Roots Rockers, wat nogal ’n album uitgereik het: Reggae International. Ek onthou nog die refrein: “It’s-a reggae international / it’s-a reggae universical…" Die meeste van die songs het net twee akkoorde gehad, maar hey – wie wil nou dinge kompliseer as jy stoned is en net wil “skank" (die Rastawoord vir dans)?..