Kampeerders is voëls van verskillende vere

DIS ’n ritueel. Jy’s gespanne wanneer jy by ontvangs aanmeld. Veral as daar nie vooraf ’n spesifieke kampplek aan jou toegeken is nie. Eers Covid-protokolle. Dan trek die hulpvaardige ontvangspersoneellid ’n glimpenlyn op ’n A4-grootte vereenvoudigde kaart van die terrein. “U is nou hier. Ry verby die gerieflike hutte met lugversorging en badkamers en gaas voor die vensters en deure. Daarna ry u die privaat gaste-eenheid met en suite-kamers en sentrale kuierboma reg voor die watergat mis. Om die eerste draai sal u die luukse tentkamp sien – tente opgeslaan soos Robert Redford nie eens kan nadoen nie. Hou verby. Vasbyt. Agter die ablusiegeriewe verby, en daarsy! Ons kampterrein. Nee, g’n toegekende plekke nie. Bly net binne die gemerkte staanplekke.” Jy’s op ’n blind date met jou kampstaanplek.

Versamelvoëls

Volg die glimpen-aanwysings. Sien jenewer-klinkende besoekers op hul koel rondawelstoepe. By die privaat gaste-eenheid vang jy slegs ’n glimps van die G-wagon, Discovery en dalk ’n Cayenne. Dis after all privaat. “O, daar’s die tentkamp, hulle’t tot dekke, kyk!” In die verbyry dink jy jy sien linnehemde en smart vellies...