Die daaglikse lewende hel van ’n pendelaar

DIE groot probleem begin al vroegoggend. Die vraag wat in die voornemende pendelaar se slaapbenewelde brein rondstoei, is: Wanneer moet 'n mens opstaan, vyfuur, sesuur, of seweuur? Veiligheidshalwe kies jy die vroegste moontlikheid.

In die eerste paar minute op jou voete vaar jy met jou betroubaarste vloekwoorde uit teen die konsep van vervoer, met die klem op taxi en alles wat dit vergesel. As jy 'n kwaai baas het, dan mik jy ook 'n paar skelwoordjies na dié se kant toe.

Afhangende van die weer is die tog na die taxi-staanplek 'n eiesoortige ondervinding. As die weer gunstig is – selde die geval in die stowwerige en reënerige Khayelitsha – stap julle skertsend die pad af, senuweeagtig en onseker oor hoe die dag sal verloop. Dan begin die lang wag in 'n droë motreëntjie, of waaiende stof wat in jou oë waai. Daar is nie beskutting by die bushalte nie. 'n Poging om bus-afdakke op te rig het lankal misluk. Die mense het die goed gesteel om te gebruik as boumateriaal in Site C, Site V, Harari, Green Point, Macassar, of die afgryslik verarmde plakkersvoorstede...

DEEL