Sy mis kommingeit, skryf LINZA DE JAGER. Soos die dinge waarteen die Smaakpolisie gekant is. Haar eie kommingeit het vroeg kop uitgesteek. Dit was soos ’n virus in haar bloed wat gewag het vir die regte geleentheid om uit te kom.
NET nou die dag praat ek met ’n Britse tannie. Sy’s pienk in die gesig en gaaf. Sy lag vir Boris Johnson en sê hy gaan maak dat sy vir die sosialiste stem. Sy’t ’n woonstel in wat dalk die beste en duurste blok in die dorp is. Dis danksy die swak rand en die sterk pond. En terwyl sy praat, besef ek: Sy’s kommin. En dis hoekom ek van haar hou.
Kommin mense raak al hoe skaarser. Is dit die gevolg van die internet of malls? Of word mens se kommingeit ingesluk elke slag as jy by die kitsbank ’n paar rand trek?
Ek sukkel om te dink aan iets wat kommin is. Okay, daar is nog mense wat aandring om in hulle klein karretjies te rev voor seefront-restaurante. En daar is soapies en poniekoerante. Maar ons plaaslike poniekoerante is heel ordentlik. Dis die Britse weergawe wat kommin is. Ag, ek mis kommingeit...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
JOU SOSIALE EINDE
Wat het van kommin geword?
Sy mis kommingeit, skryf LINZA DE JAGER. Soos die dinge waarteen die Smaakpolisie gekant is. Haar eie kommingeit het vroeg kop uitgesteek. Dit was soos ’n virus in haar bloed wat gewag het vir die regte geleentheid om uit te kom.
Deel
NET nou die dag praat ek met ’n Britse tannie. Sy’s pienk in die gesig en gaaf. Sy lag vir Boris Johnson en sê hy gaan maak dat sy vir die sosialiste stem. Sy’t ’n woonstel in wat dalk die beste en duurste blok in die dorp is. Dis danksy die swak rand en die sterk pond. En terwyl sy praat, besef ek: Sy’s kommin. En dis hoekom ek van haar hou.
Kommin mense raak al hoe skaarser. Is dit die gevolg van die internet of malls? Of word mens se kommingeit ingesluk elke slag as jy by die kitsbank ’n paar rand trek?
Ek sukkel om te dink aan iets wat kommin is. Okay, daar is nog mense wat aandring om in hulle klein karretjies te rev voor seefront-restaurante. En daar is soapies en poniekoerante. Maar ons plaaslike poniekoerante is heel ordentlik. Dis die Britse weergawe wat kommin is. Ag, ek mis kommingeit...
Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.
Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.
Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.
Verwante Artikels
’n Irma Stern en towerpiepie vir brekfis
Die mag van ’n mooi vrou
$ekstase: die ekonomie van lekkerkry
Fluit, fluit, is die storie uit?
Deel
-
Deel
-
-
-
-
-
-
Volgende artikelLinza de Jager
RubriekskrywerLinza de Jager is verlief op boeke en herinneringe. Soms kry sy dit reg om op die toekoms, en selfs die hede, te fokus.