Die dag toe Oprah soos ’n vlakhaas weghol

Die dinge wat ons droom. Ek droom laasnag ek is per bus op pad na ’n bekendstelling van Oprah se nuwe boek in New York. Moenie vra watter boek nie, dit was ’n droom. Ek was nog nooit in die VSA nie en weet ook nie hoe ek dit nou kon bekostig nie, met die beroerde wisselkoers.

Ek is saam met ’n vriendin wat ook hartstogtelik lief is vir lees en altyd die hele wêreld ken. Ons klim af op ’n plein (dalk was dit Times Square, ek weet nie, dit was bietjie vaag) en my vriendin gewaar vir Oprah, wat sy natuurlik persoonlik ken. Oprah is slank en blink in ’n geel rokkie. Sy het pas vir haarself ’n boksie sjokolade in ’n bruinpapiersak gekoop, maar my vriendin gryp dit by haar: Nee, sy gaan dit eers mooi versier vir haar.

Maar toe Oprah weggestap het, besluit my vriendin nee wat, sy gaan liewer vir haar iets anders koop. Sy gooi die papiersak met die boksie sjokolade in ’n vullisblik. Nou staan ons in ’n ry by ’n kiosk wat geskenke verkoop, eerder as die ry om die venue in te gaan. Ek weet nie hoekom het ons nie opgesplit nie, maar ek dink ’n mens was bang jy vind mekaar nooit weer in so ’n skare nie.

Uiteindelik is ons voor en sy koop weer dieselfde boksie sjokolade wat sy weggegooi het, en ’n klompie kersies. Ook net so in die bruinpapiersak.

Ná wat soos ure voel, is ons amper reg om die venue in te gaan, saam met hordes en hordes mense. Maar nee, my vriendin gewaar weer vir Oprah, wat op die punt is om by ’n sydeur in te glip. Sy hardloop soos ’n wildsbok agter haar aan. My vriendin is nie regtig so ’n bakvissie nie, hoor. Sy haal die verbaasde, eintlik verskrikte Oprah in en stop die papiersak in haar hande.

Uiteindelik gaan ons ook in. Die plek lyk soos ’n reusekatedraal en dis volgepak. Ek dink wrewelrig: As sy nie so sterverskrik was nie, kon ons baie beter sitplekke gekry het. By die ingang waar Oprah in is, tussen die reling en die muur ingedruk, gewaar ek die bruinpapiersakkie met my vriendin se vergeefse offerhande.

Wat sou dit beteken? Volgens een skool van droomontleding is alle karakters in jou droom jyself. Ek is die boekliefhebber wat graag ’n goeie sitplek wou hê, ek is die bakvissie wat 'n glansgans agternasit met ’n ongewenste geskenk en ek is Oprah, wat bly is oor al die belangstelling, maar ook net uitgelos wil word en verkieslik nie agternagesit wil word deur ’n oorywerige fan nie.

So het die droom geëindig: Ons kry sitplekke ver agter in ’n sysaal waar ’n mens nie eens die podium kan sien nie. ’n Skare in rystoele word voor ons ingerol. En wat is die gedagte in my kop: Ek wou so graag vir Vrye Weekblad oor hierdie baie belangrike event skryf en nou kan ek net mooi niks sien nie.

Nou vertel ek julle maar van my droom.

Evening

Another word I love is the balance it implies, balance
being something I struggle with.
I suppose I would like to be more
a planet, turning in & out of light
It comes down again to polarities,
equilibrium. Evening. The moths
take the place of the butterflies,
owls the place of hawks, coyotes
for dogs, stillness for business,
& the great sorrow of brightness
makes way for its own sorrow.
Everything dances with its strict
negation, & I like that. I have no
choice but to like that. Systems
are evening out all around us—
even now, as we kneel before
a new & ruthless circumstance.
Where would I like to be in five
years, someone asks—& what
can I tell them? Surrendering
with grace to the evening, with
as much grace as I can muster
o the circumstance of darkness,
which is only something else
that does not stay.

- Jeremy Radin

♦ VWB ♦

NEEM DEEL AAN DIE GESPREK: Gaan na heel onder op hierdie bladsy om op hierdie artikel kommentaar te lewer. Ons hoor graag van jou!