Willem Kempen | Die dag ná die ANC
Gister se “Werkersdag" voel nogmaals soos 'n siek grap in 'n land waar so baie mense nie werk het nie. Baie mense het nie eens meer hoop op 'n werk nie. Miljoene Suid-Afrikaners verwag niks anders as ellende en hopeloosheid van die toekoms nie.
As jy nie 'n werk het nie, het jy waarskynlik nie gister die luukse van 'n rusdag gehad nie. Jy kon ook nie 'n bietjie ekstra geld verdien het deur in elk geval by jou werk op te daag nie. As jy 'n besigheid van jou eie bedryf, het jy dalk selfs 'n langer dag as gewoonlik ingesit, want 'n vakansiedag beteken hoër as die gewone uitgawes en nie noodwendig meer geleenthede vir inkomste nie.
Die amokmakers en die politici was ook gister op die strate, maar ver van mekaar af. In Johannesburg was groot dele van die stad sonder krag nadat infrastruktuur langs die besige M1 vermoedelik weens brandstigting beskadig is. In Kaapstad het iemand die teer in Baden Powell-weg op een plek in 'n netjiese sloot oopgekap. Vir wat?
Hoe gaan sulke dinge enigiemand se lewe beter maak, of maak dat hulle gehoor word as niemand nou na hulle luister nie? Of is dit bloot saboteurs aan die werk?
Iemand skryf op Facebook: “Ons het iemand nodig wat meer kan doen as mooi stories vertel. Mooi stories is lekker om na te luister, maar ons luister al dertig jaar na mooi stories. Dis dieselfde stories oor en oor. Die laaste stories het ons in 2021 gehoor toe ons raadslede verkies het. En ons probleme is nog steeds ons probleme. Presies dieselfde mense vertel ons vandag presies dieselfde stories as in 1994 en in 2021. En ons probleme is nog steeds ons probleme."
Die president het nie eens by mooi stories uitgekom toe hy gister 'n Cosatu-saamtrek in Athlone toegespreek het nie. Baie daarvan sou hy in 2021 of 1994 ook kon gesê het: “We need to deal with the damage that was done by apartheid; we still need to return the land to those who work the land. We still need to provide our people with basic requirements for a decent life. We still need to undo the effects of Bantu education. We know that we still need to tackle high unemployment."
Natuurlik moet ons al daardie dinge doen, maar die president sê nie vir ons waarom daar so baie agteruitgang en so min vordering daarmee is nie. Nuwe maniere word alewig uitgedink waarop die staat geld kan bestee om die stemvee op kraal te hou, maar ons hoor min oor hoe die staat die belasting gaan invorder om daarvoor te betaal. Of oor hoe ons die belastingbetalers – individueel én korporatief – hier gaan probeer hou wat die land in groeiende getalle wil verlaat. Dis mos genoeg om uit te wys hoe ondankbaar daardie mense is vir al die voorregte wat hulle oor die dekades hier geniet het, of dat die gras nie groener is daar oorkant nie.
Die president dink skynbaar ook nie Cosatu se lede is die soort mense wat dinge moet hoor soos watter slag dit vir die Suid-Afrikaanse ekonomie gaan wees as Anglo American vir spotgoedkoop deur 'n Australiese maatskappy oorgeneem word nie. Nee, dis beter om hulle ewe neerbuigend te laat voortleef in daardie fantasiewêreld waar uitbuitende groot korporasies altyd deel van die probleem is en nooit deel van die oplossing nie. 'n Besef van die harde werklikhede hou ons vir ons gesprekke in agterkamers waar ons die aaklige kapitaliste moet smeek om ons uit die moeilikheid te help terwyl ons hulle in die openbaar slegsê.
Die res van ons maak maar vrede met dit alles, want ons kan nie wegkom van die verlammende vrees dat iets nog veel erger op ons wag die dag as ons die ANC uitstem nie.
As genoeg van ons op 29 Mei weer só gaan dink, moet ons nie kla as The Devil We Know die dag daarna weer die land regeer nie.
Om kommentaar te lewer op hierdie artikel, registreer (dis vinnig en gratis) of meld aan.
Lees eers Vrye Weekblad se Kommentaarbeleid voor jy kommentaar lewer.