Want kalm honde klim nie

SO ’n paar jaar gelede begin die kinders se jare lange gekarring van “ons wil ’n puppy hê” op my werk en ek begin skuldig voel dat die besluit om hulle in die vreemde groot te maak, beteken dat hulle die lekker dinge van Suid-Afrikaans wees mis.

Miskien was dit ook net te lekker om die alleenheid van vryskutwerk vanuit ’n tuiskantoor te ontkom en sommer op ’n trein te spring en in Londen saam met ’n vriendin in ’n kosmark rond te loop of om die jongste blou skildery met bôggherol anders daarop in die Tate Modern te gaan beskou.

Die finale strooi was toe die bure ’n Australiese labradoodle aanskaf. Die hondjie lyk nes ’n teddiebeer en al druk my dogter haar hele gesiggie in sy hare, is daar nie ’n teken van die asma wat ek as verskoning gebruik het om my sorgvrye lewe voort te sit nie. Ons kry die naam van die teler en ry al die pad tot in Wallis om een te gaan uitsoek...