Doodkry is min vir die doem-tsjiek en die krismiswurm

’N APOKRIEWE verhaal het vroeër jare in musiekkringe die ronde gedoen – van ’n kettingboodskap wat telefonies onder die makers van boeremusiek in die Noorde van die land versprei is. Oor ’n saamtrek iewers in Noordwes op ’n kleinhoewe waarby jy net kon opdaag as jy uitgenooi word. Die geleentheid was nie oop vir die publiek nie. Die ligging geheim. Alles onder die radar.

By daardie saamtrek het die manne onder ’n groot boom op die werf en op die opstal se stoep daglank musiek gemaak. Dit was nie ’n kompetisie nie en niemand is teen sononder gekroon nie, maar wanneer hulle koers gekies het huis toe, het almal geweet wie die beste is.

Dit laat mens wonder of daardie soort saamtrekke een van die min platforms gaan word vir hierdie eiesoortige musiekvorm met sy rotsvaste bas- en kitaarspelers wat die “doem-tsjiek”-ritme verskaf vir soliste met dik tikstervingers op die “krismiswurm”...