Om hierdie wêreld te verlaat

DINGE werk nie altyd uit soos beplan nie. Verwoerd, Napoleon, Putin en dalk ook Ramaphosa kan daarvan getuig. Maar nie net hulle nie – nou ook ek en vroulief, of soos mens eintlik volgens Europese spraaketiket behoort te sê, vroulief en ek.

Nadat Covid ons beplande tweejaarlikse besoek aan Duitsland en Nederland bevark het, kom ons ’n paar weke gelede weer in Nederland aan. Die eerste indrukke op die Schiphol-lughawe is nie baie goed nie. Lang toue mense wat ure lank wag.

Maar toe ons uiteindelik uitstap en die niggie wat ons kom haal daarbuite sien staan, is die ou gevoel weer daar. Uiteindelik is ons weer hier. En ek ervaar dinge positief. Natuurlik nie foutloos nie. Die onkruid op die sypaadjies waarby al die Nederlanders daagliks verbykyk, is diep in my bewussyn ingegraveer. Dieselfde met die onbekostigbare rooivleis en die duur treinkaartjies. En die feit dat Suid-Afrikaanse wyn hier nie so lekker smaak as tuis nie. Dáárdie antwoord soek ek nog...