Boereplase, boedels en bakleiery

HY kan dit in sy gat druk, sê my pa vir my ma iewers in die vroeë 1990’s, toe nog ’n skinderstorie oor haar skamele erfporsie die rondte doen.

My oupa was ’n baie suksesvolle Karoo-boer met vier seuns wat onder hom geboer het en twee dogters wat goed afgetrou is. Die 1980’s se droogte het die boerdery geknou en in geen omstandighede wou hy die plase kniehalter deur sy seuns met stewige kontantuitbetalings aan hul susters te belas nie. Vroue blaas mos in any case net die geld op klere en juwele.

Ek was as kind al so gatvol vir hierdie bakhandpraatjies wat spoke opjaag en agterdog onder die sibbe saai. As eersgeborene gaan dit vir my ma nie oor die geld nie, maar oor hoe dit haar laat voel het. Misken. Waardeloos. Minder geliefd. Doodeenvoudig net minder. Omdat sy nie ’n tottie het nie? Toe die dag aanbreek, was haar erfporsie effens meer as die bedraggie wat my pa in sy skoonpa se agterwêreld wou belê, maar saam het die twee susters steeds minder as een persent van hul pa se aardse rykdom geërf...