Revolusie: Honger en desperate mense het nie ’n kommunistiese intelligentsia nodig nie

KARL MARX het met sy materialistiese beskouing van die geskiedenis die gedagterigting onderskryf dat die ontwikkeling van samelewings deur bepaalde stadia moet gaan. Daar is ’n definitiewe evolusionêre element aan hierdie vordering. Net soos ’n saadjie nie onmiddellik vrugte kan dra nie, maar eers moet ontkiem en deur verskillende stadia ontwikkel, volg die samelewing dieselfde patroon. ’n Stadium kan nie oorgeslaan word nie. Daar moet eers ’n industriële kapitalistiese samelewing wees voordat ’n sosialistiese beskawing suksesvol gevestig kan word.

Ons was volgens hierdie beskouing aanvanklik ’n stamsamelewing of in ’n staat van primitiewe kommunisme, waar almal saamgewerk het en daar nie sprake van privaat eienaarskap was nie. In die Kommunistiese Manifes beskryf Marx en Friedrich Engels die opvolgende stadia soos volg: “In ancient Rome we have patricians, knights, plebeians, slaves; in the Middle Ages, feudal lords, vassals, guild-masters, journeymen, apprentices, serfs; …” Dié stadia is weer gevolg deur merkantilisme, wat ook die era van imperialisme ingelui het.

Die laaste era voor die sosialistiese utopie bereik gaan word, is kapitalisme. Of as ons dan by die Kommunistiese Manifes se terminologie wil hou: die moderne bourgeois samelewing. Volgens Marx en Engels was die een positiewe aspek wat hieruit gevloei het, benewens natuurlik die onafwendbaarheid daarvan, dat die klassestryd vereenvoudig is. En vir kommuniste gaan die geskiedenis in wese oor die klassestryd. Dié stryd sou voortaan slegs tussen twee klasse wees: die bourgeoisie en die proletariaat...