Ek is nie oukei nie – ek is ’n onderwyser

DIS ’n Vrydagmiddag in September. Die weer het al begin draai, maar die hitte laat nog nie die hoenders in die Paarl spontaan ontplof nie. Oor die speakers wil ’n histeriese tannie by ’n verwarde radio-aanbieder weet waar sy ’n klag teen Eskom kan indien; haar yskas het opgepak na die laaste beurtkragsessie en Pappa soek ’n yskoue stywe dop as hy by die huis kom.

Ek sit in my kar voor my motorhuis. Al wat ek moet doen om my naweek amptelik te begin, is om my kar af te skakel, uit te klim om my sleutel in die swaar moonlock te draai en dan die ou houtdeur op te lig. Ja, my motorhuisdeur werk nog met die hand – ek is ’n onderwyser, nie Elon Musk met sy penis-ruimtetuig nie.

Maar ek kan nie...