Met ses kerse op ’n weeksaand (in die tyd van beurtkrag)

DIE stilte en die sagte, warm lig van die kerse laat my wens ek kan terugkeer na tye lank gelede, na my ouma se wêreld van lamplig en dalk Bybel lees by 'n enkele kers.

Dit voel anders as ons vinnige en alleswetende eeu. Dalk is 'n mens net oud genoeg om te onthou en te waardeer wat voorheen was; die stilword saans, boeke lees, radio luister en dalk families wat rondom 'n huisorrel of klavier gesing het.

Die kerslig wek 'n verlange en maak dat ek 'n eertydse ding wil doen, 'n brief skryf. Nie 'n e-pos wat jou aandag verlei na alles voor jou op die skerm nie, die dikwels onwelkome e-pos wat meedoënloos instroom op die blikbrein wat soms so sy eie nukke het!..