Trek dit uit, trek dit uit

Die Bokke het in die Wêreldbekerrugbytoernooi oor Skotland geseëvier en die land juig. Maar ek voel beroof. Watter wetter het besluit ons helde moet in pajamas op die veld draf? Soos Jan Barend Wolmarans op Facebook gesê het, dit lyk asof hulle deur Craven A Menthol geborg is.

Ek voel dit gaan veel dieper as voorkoms. Die klere maak wel die voël. Faf lyk opeens soos ’n tuindwerg uit Benoni wat ’n haarsny makeer. Siya lyk soos ’n liefdevolle, macho pappa in ’n advertensie vir Pep Stores se speelkleertjies. Op die mat met sy bulletjies.

Dis eenvoudig nie dieselfde nie.

Die skare juig, almal trots getooi in groen en goud, en op die veld hardloop en pypkan ons manne beskaamd in pastelkleure. Stel jou voor die All Blacks speel opeens in lila en beige – dit sal eenvoudig nie dieselfde wees nie. Die haka sal platval. Wie kan aggressief lyk in poeieragtige skakerings?

Moenie my verkeerd verstaan nie; ek glo glad nie seuntjies mag net blou dra nie. Mans in pienk en pers hemde lyk vir my besonder handsome. Maar kleur het sielkundige waarde en ons praat hier van ernstige sake. Dis oorlog.

Ons land is so lief om te peuter aan iets wat werk. Daar was al talle inkarnasies van die Springboktrui, maar ten minste meestal in groen en goud.

Ek verstaan die hele ding met kleurblindheid en kontras, maar was hierdie pajamagroen regtig die enigste opsie?

Rugbykleure is internasionaal sterk, donker kleure: swart, rooi, oranje, blou. Waar val ons uit? As jy my vra, is dit tekenend van die trauma waaraan ons almal onderwerp is. Dis onaanvaarbaar. In ons koppe leef ikoniese oomblikke soos Madiba in ’n Springboktrui saam met Francois Pienaar toe ons in 1995 die Wêreldbeker gewen het. Nou moet ons kyk na krygers in ’n verbleikte seegroen en wit.

Ek voel soos Tom Waits wat gesê het “The world is a hellish place, and bad writing is destroying the quality of our suffering.” Die wêreld is hel en daar is nog een ding wat werk in ons land, maar ’n swak kleurkeuse ruïneer die kwaliteit van ons vreugde.

Of lees ek dit te vlak? Is dit dalk ’n slim sielkundige slenter sodat die ander spanne vergeet dat hulle teen die Springbokke speel? Niemand sien hulle aankom in hierdie kleertjies nie.

Miskien werk dit, maar ek is nie beïndruk nie. Sit hulle terug in groen en goud, asseblief.

Tropical Town

For Miss Eugenia L.V. Geisenheimer

Blue, pink, and yellow houses, and, afar,
The cemetery, where the green trees are.

Sometimes you see a hungry dog pass by,
And there are always buzzards in the sky.
Sometimes you hear the big cathedral bell,
A blindman rings it; and sometimes you hear
A rumbling ox-cart that brings wood to sell.
Else nothing ever breaks the ancient spell
That holds the town asleep, save, once a year,
The Easter festival ...                                                
I come from there,
And when I tire of hoping, and despair
Is heavy over me, my thoughts go far,
Beyond that length of lazy street, to where 
The lonely green trees and the white graves are.

– Salomón de la Selva

♦ VWB ♦

NEEM DEEL AAN DIE GESPREK: Gaan na heel onder op hierdie bladsy om op hierdie artikel kommentaar te lewer. Ons hoor graag van jou.