Aangaande Athol, Paula en Babyboy Kleintjies

“SESTIG jaar lank definieer ek myself al deur my nering. Al wat ek ken, is skryf. Die impuls gaan nooit weg nie, dus skryf ek. Maar natuurlik word dit ná 80 nie makliker nie. Ek kan nie meer tik nie, daarom het ek teruggekeer na my mees basiese en vroegste dissipline – my handgeskrewe notaboeke waar ek my waarnemings oor myself en oor die wêreld opteken.”

Op 90 mymer Athol Fugard oor die ouderdom en die lus om af te tree wat steeds gekortwiek word deur die onblusbare drang om te skryf.

“Ek wonder soms of ek nou uiteindelik die luukse van aftrede kan bekostig en elke dag in die son sit en na die voëls kyk en niks dink nie. Maar dan kom die drang weer om woorde op papier te sit en dan skryf ek. Wat ek wel weet, is dat ek op die punt is waar ek die teater in al sy vorms gaan groet, as skrywer, akteur, regisseur. Babyboy Kleintjies is my swanesang.”..