MET Robert Mugabe se dood verlede week was die msasabome se twee weke lange lentevertoning amper verby – die blare aan ’t verander van ’n droë, sonverskroeide bruin na ’n palet van roes, helderrooi, wynrooi, die sagste roompienk en, in helder sonlig, die groen van ’n yslollie. Sagte, gekartelde blare met ’n subtiele, vars geur. ’n Suggestie van komende reën. Laat dit tog net val vanjaar. Asseblief, geen droogte meer nie.
Die grond is kliphard. En die damme se watervlakke is so laag. By die Victoria-waterval stort die water nie meer oor die rand nie, dit sukkel-sukkel stadig oor die klippe. Asseblief, laat dit tog net reën.
Ek hoop die msasas oorleef. Zimbabwe se tabakkwekers, meestal kleinboere, kap elke jaar aan hulle vir brandhout om hierdie vurige en lelike oes, ’n dodelike nalatenskap van die eertydse Rhodesië, te verwerk. Die huidige ekonomie is so afhanklik van tabak-uitvoer...
Registreer gratis om hierdie artikel te lees.
Die meeste van ons artikels is slegs vir ons intekenaars, maar hierdie een is gratis solank jy registreer.
Reeds geregistreer? Kliek “Meld aan” om voort te gaan
Vrae of probleme?
E-pos [email protected] of skakel 0860 52 52 00.