Nóg ’n kind is dood aan die Kaap se oorlogsfront

NOG ’n kind dood die afgelope naweek. ’n Driejarige van Bloekombos naby Kraaifontein, twee ander gewond in Hanoverpark, ’n vyfjarige meisiekindjie en sesjarige seuntjie. All in a day’s work. Of net nog ’n naweek aan die Kaap se oorlogsfront.

Dis byna middernag, Sondag en haar siel kry nie sy lê nie. Tot 36 kinders, meisies en seuns, al van Januarie tot 11 September in die Wes-Kaap in bendeverwante skietvoorvalle dood, het sy onlangs gelees. En nou nog ’n kind. En nog een. En nog een. Geen CNN-momente vir hulle nie. Ons veroordeel dit (die soveelste skietaanval), kreet die politici. Geen steen sal onaangeroer gelaat word nie. Weer. Dan nog ’n kind geskiet of gesneuwel op die slagveld. 

En elke keer word haar wêreld so klein soos ’n mosterdsaad. Hoop, geloof. God is ver. Die engele ween. Dis wanneer sy weet sy sal haar Neil nog langer moet ingrendel, meer moet intoom. Die kind wil speel. Hy’s gr.3. Kinders moet speel. In die straat voor hul huis en veral in hul eie jaats. Drie-blikkies. Kennetjie. Bok-bok-staan-styf. Kinders moet speel...

Deel