Die mense onder die boom

MY gunsteling-AA-groep ontmoet Saterdagoggende onder 'n boom in Boksburg. Dit is 'n staatsgeborgde fasiliteit so dit lewer meestal diens aan arm mense van die omliggende townships en plakkerskampe wat ingeboek word met tik- en sjebiengewoontes, maar jy loop elke nou en dan 'n suiplap van die suburbs ook daar raak.

Ons sit in 'n sirkel en stel onsself een vir een voor. Dit gaan so: “Hi, my naam in Sipho en ek is 'n verslaafde.” Dan antwoord almal: “Hi, Sipho!” in 'n ondersteunende stemtoon. Of jy sê: “Hi, ek is Viv en ek is 'n dronkie,” ensovoorts. Jy ontmoet ook mense soos Annatjie. Sy dra 'n chiffonbloes en is netjies gegrimeer met ’n styfbespuite bouffant. Sy het by die voorstellings vasgehaak. “Hi, my naam is Annatjie, en ….” Dan bly sy stil en wuif vir die volgende persoon om te praat. Sy kon net nie.

Die mense onder die boom is desperaat. Ek sou selfs sê bedenklik. Ook maar goed so. Hulle het geen idee in daardie stadium hoe moeilik dit is om sober te word of te bly nie. Ek reken dit is hoekom ek boom toe gaan – om myself te herinner waar ek vandaan kom. Op pad het ek smokes gekoop by die Pick 'n Pay. Peter Stuyvesants, want dit is Krismis. In rehab is sigarette 'n geldeenheid. Ek het dit uitgedeel en almal in die sirkel het lekker diep getrek...

DEEL