Ramaphosa het blootgelê presies wat met die ANC fout is

EK stem nie saam met die kenners wat redeneer dat pres. Cyril Ramaphosa se getuienis verlede week voor die Zondo-kommissie vervelig was (hoekom moet dit vermaaklik of onderhoudend wees?) of geen spesifieke besonderhede opgelewer het nie.

Ek het dit trouens absoluut fassinerend en diep onthullend gevind in die mate waarin die ANC se interne institusionele reëlings met die mees basiese beginsels van konstitusionele demokrasie bots – so erg dat dit dikwels die pogings van die beste persone in die party se rangorde belemmer om uitnemendheid in die regering te lewer en die organisasie én sy benadering tot bestuur in Suid-Afrika te hervorm.

Ramaphosa se getuienis was simbolies van die eksistensiële probleem in die kern van Suid-Afrikaanse politiek onder die huidige stelsel en die huidige regerende party: Dit is onmoontlik om ’n party te lei wat verlam is deur sistemiese korrupsie én jouself van daardie party se ergste elemente te distansieer. ’n Mens kan dus nie tegelykertyd ’n magtige ANC-president én ’n doeltreffende Suid-Afrikaanse president wees nie, want die twee rolle is wesenlik teenstrydig...