Steek vir steek teen die patriargie

OP my eerste slimfoon wat ek verloor het, was die screensaver vir bykans twee jaar 'n sepiafoto van twee mans wat brei. Vasgeheg aan die gekruiste breipenne was 'n babarokkie en 'n dun draadjie wol.

Die een man het soos my pa gelyk. Hoë voorkop met twee wye slape, oop soos die Hoofdorpplein in Amsterdam. Dis egter waar die ooreenkoms geëindig het.

My pa se vele identiteite het ingesluit: rugbyskeidsregter, boksafrigter, brigadier en lekeprediker wat in 'n motorhuis die huiswerkers in die buurt van die kruisiging en opstanding van Jesus vertel het. Ek het hom as emosioneel afwesig ervaar, 'n slagoffer van sy eie manlikheid. Wat ek van hom onthou, is hoe hy soms sy rook deur my gesig geblaas het voordat hy verder aan sy blokkiesraaisel gewerk het...