’n Boesmanboer maak hopelik ’n plan

DIT moet die whisky wees, dink ek. En, indien dit wel die Skotse lewenswater is, beter ek seker maak. Hennie Aucamp leer ons immers: “Ja, in vino veritas, maar kan daardie waarheid op eie bene staan?”

Gereed om die waarheid te toets, wil ek ys in die bakkie se vrieskas loop haal, maar hoor weer die leeumannetjie brul. Ek hol van lamppaal tot lamppaal tot binne in die Molopo Kalahari Lodge se kroeg en kom bewend te staan voor die geraamde leeumannetjievel teen die muur gemonteer. Kompleet met die .22-geweer waarmee Sarel Koorzen hom in die middel-80’s tussen die ou Gemsbokpark en die lodge reg langs die grensdraad tussen Botswana en die RSA deur die Jordaan gestuur het. 

“Hoe’t hy geklink?” vra 'n drinker en druk sy hoed agteroor sodat sy voorkop – die wit streep onder die hoed se band en die songebrande deel onder – two-tone soos sy hemp wys...

Deel