’n Naelstring in die pandemie se verlate landskap

EEN van my gunstelingboeke ooit is The Sense of Things deur Alison Dye. Ek het vannag weer daarna gaan soek in die studeerkamer met sy atmosferiese beligting. In die halfdonker kon ek my hand daarop lê.

Die eksentrieke verteller, Joan Marie Pardee, het iets onder lede. Die naaste wat die leser aan ’n diagnose kom, is wanneer ’n ander karakter, ’n amateursielkundige, verklaar sy het “one of the most profound cases of incomplete mourning I’ve ever seen”. Sy dra heeldag en aldag ’n verpleegstersuniform en ’n driehoekige hoed soos Napoleon, of is dit Washington?

Sy het geen emosionele woordeskat nie. In stresvolle sosiale situasies staan sy op ’n boot saam met Washington en sy manne terwyl hulle die Delaware oorsteek:..