MY ma was geen aanhanger van die Britse koningsgesin nie. Sy het grootgeword in ’n wêreld waar sy “God Save the King” móés sing, in die tyd voor Suid-Afrika ’n republiek geword het. Mansvriende van haar is destyds opgedons toe hulle geweier het om op te staan vir die Britse volkslied by ’n rolprentvertoning.

Sy was lief daarvoor om Faroek, die destydse onttroonde koning van Egipte, se beroemde aanhaling te herhaal: “Binnekort sal daar net vyf konings oor wees – die koning van Engeland, die koning van skoppens, die koning van klawers, die koning van harte en die koning van diamante.”

Sy droë aanmerking bly my steeds by. Want in die Buckingham-paleis in 2020 klou die Britse koningsgesin verbete aan hul tradisies, die veranderende wêreld om hulle ten spyt. Vir ’n spannetjie wat beroemd is omdat hulle, wel, beroemd is, en wat die Britse belastingbetaler ’n hoop geld kos, wil dit gedoen wees. Hulle is vir my so half soos ’n kenlose en holverstopte weergawe van die Kardashians. Sonder die TV-kameras...

DEEL