Liza se klavier gaan Drakies toe

DAAR IS 'n ou Aga-stoof in die kombuis van die Johnman-musieksentrum in Hertestraat, een van die oudste strate in Stellenbosch. 'n Boks yskoue kersies is op die kombuistafel, met twee pierings gereed vir pitte.

Voor my sit Liza Joubert. Volksbesit as't ware. Liza van Koos Kombuis se “Lisa se klavier” (iemand het dit later verkeerdelik met 'n “s” begin spel, al het Koos dit reg geskryf). Destyds het Koos gereeld by haar geld en tee en koffie “geleen". So wou hy op 'n keer weer R40 leen, gaan die storie, en ewe vindingryk skryf hy die lirieke vir “Liza se klavier” en skuif 'n papiertjie met die woorde daarop onder deur haar deur. Liza se hart vermurwe en sy leen maar weer. Kort daarna toonset hy dit.

Eintlik gesels Liza nie graag oor oor haar persoonlike lewe nie. Sy gooi haar hande in die lug en lag. “Want wat maak dié dinge tog sáák?”..