ONS hande is rou gewas. Lelike ligblou weggooimaskers bedreig die koraalriwwe. Teaters sluit. Geestesgoedere verbrand tot roet. Ons was deur al die fases van rou en nou, nou is die kollektiewe stemming blaah.

Geseënd is diegene met 'n verterende passie wat die werklikheid kan hokslaan. Ek is 'n pakrot, 'n eekhoring, 'n opgaarder. Ag, daar bestaan nie 'n beter woord as “hoarder” nie.

Herinneringe los soos drome op en geheue is onbetroubaar, daarom wil ons aan iets tasbaars vasklou, die verlede ruik en voel. Moenie vir jou 'n skat op aarde bymekaarmaak nie, eggo een van my vroegste boeke, die Bybel, in die kamers van my kop, waar mot en roes kan verniel en diewe inbreek en steel nie. Maar ek luister nie...

DEEL