’n Preutse troostante en fluitende bomme – ‘Dear Mrs Bird’ lig die gemoed

WAT lees ’n mens terwyl ’n plaag oor die aardbol branderplankry en die regerende party ter plaatse soos gek marionette in ’n derderangse poppekas te kere gaan? Ek het onlangs verlede jaar se Bookerprys-wenner, Shuggie Bain (deur Douglas Stuart), gelees. Dit speel in Glasgow, Skotland af, is op die waarheid gegrond en is ellende sonder ende. Dis soos A Little Life (deur Hanya Yanagihara) sonder die vertroosting van weelde, haute cuisine, kuns en kultuur.

Te midde van die derde vlaag van Covid-19 wil ek soms iets moois lees. ’n Opbouende boek ter stigting en opheffing, amper soos sekulêre dagstukkies wat jou moed inpraat en hoop gee vir die mensdom. Soos ’n reënboog wat wydsbeen oor die stormgeteisterde landskap gaan lê. So ’n boek is Dear Mrs Bird deur A.J. Pearce.

In tye soos hierdie het ek die behoefte aan heldinne. Sterk, edel vroue soos Mikro se Meraai, Paul Gallico se Mrs Harris, Agatha Christie se Miss Marple, Sally Andrew se Tannie Maria – vroue uit een stuk wat hul moue oprol, spiere wys en besef: Ek’s nie regtig ’n poppie nie...