Die storie van Lavinia en projek ‘Sisyphus’: ’n kunsdeurdrenkte whodunnit

DIE volgende prentjie hou my kop reeds dae lank besig.

Ons almal stoot ons groot klip bergop, dag ná dag, en elke nag gly dit terug. Só is die lewe. ’n Mens ervaar dit akuut wanneer jy van die huis af werk: Jy jaag jouself elke dag uit die bed en deur die stort, al gaan jy nêrens en sien niemand nie. Futiliteit grynslag agter die sieldodend herhalende aard van huisskoonmaak.

Soos dikwels wanneer ’n mens oor iets tob, lees ek dit raak in ’n boek: Lien Botha se Vin, waar die titelkarakter as kunskurator op die tema van ’n uitruilprojek besluit: “Pieke: Trento se dolomiet en Kaapstad se sandsteen, verbeel”. Sy oorweeg om die projek “Sisyphus” te noem...