Oom, laat sak jou vieslike ogies!

EK wonder toe of hy vir rigting wil vra, maar hoor “nice” met so 'n lang stilte en dan “dog”. Ek weet nie of ek erg wantrouig is nie, maar ek meen hy het aanvanklik gedink ek is jonger. Van agter af lyk ek dalk soos 'n jonger vrou of meisie; ek is petite en blond, maar toe hy my van voor af sien, besef hy ek is héélwat ouer.

Ek is  nie soos Bridget Jones wat gewonder het of sy die kommentaar van mans begin mis het toe dit opdroog nie. Om die waarheid te sê, dit is seker een van die enigste voordele van ouer word, die ongevraagde aandag van orige mans wat vinnig afneem. In my jong dae was dit 'n konstante doring in my vlees; die kommentaar het gewissel van “Sjoe, jy is darem te mooi om so slim te wees” tot “Jy is te blond om ernstig opgeneem te word.” Asof haarkleur enigiets daarmee te doen het.

Die eerste ding waarop die ou SAUK aangedring het toe ek in televisienuus begin werk het, was dat ek my hare korter moet sny. Want “voor ek hierdie (lastige) vraag van jou gaan antwoord”, of in die geval van politici gaan ontduik, “kan ek begin om te sê hoe oulik jy vandag lyk”...