Bra-vo vir bra-loos!

EK het huilerig my eerste bra gedra – vas oortuig my lekker lewe is vir altyd verby. Dit het gevoel daar is iets waarvoor ek nie gereed was nie wat op my wag. Op 12 het ek nog buite gespeel en geglo die stuk lap kondig die einde van iets aan wat ek nooit weer sal terugkry nie.

’n Diep vrees het my as kind getakel oor hoe groot my borste uiteindelik sou wees. My ma kon geen antwoorde verskaf nie, toe observeer ek maar. My ouma se suster, Ous, het ’n aaneenlopende, reusagtige boesem gehad. Ek het met verskrikking na haar borstrokke, wat sy by ene Madame Dury laat maak het, op die wasgoedlyn gestaar.

Meer so wanneer sy en my ouma tee gedrink het. Dan het Ous haar koppie en piering bo-op haar boesem neergesit, soos op ’n klein tietie-tafeltjie, en daar het dit gerus. Terwyl sy ’n koekie geëet en asemgehaal het, het die koppie en piering ook liggies op en af gedeins...