Die rituele dood van ’n os

UITEENLOPENDE KULTURE

Die rituele dood van ’n os

Hoe gebeur dit dat party Suid-Afrikaners naatloos met een Nike-voet in die mall staan en die ander voet kaal met 'n riempie om die enkel op ’n dier se keel, terwyl ander glibberig vastrapplek soek? PEET STEYN vertel van sy belewenis van ’n spesifieke Suid-Afrikaanse ritueel.

IN ’n land met 11 amptelike landstale en sekerlik meer as 11 spesifieke kulture, kan ons die net van vrae oor ons rituele seker wyer span as oor net hoe ons ons gestorwenes groet en onthou. Daar staan immers iewers geskryf dat vrye toegang tot die openbare beoefening van ons rituele ’n fundamentele deel van die demokrasie uitmaak.

Ons gee anders geboorte, ons doop anders, ons word anders in die grootmenswêreld ingelei, ons trou anders en ons gaan anders dood. Honderd jaar terug is die meeste mense by die huis gebore en het hulle die laaste asem by die huis uitgeblaas. Nou gebeur albei meestal in ’n hospitaal sonder enige noemenswaardige ritueel.

Die einde van ’n os..

Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.

Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.

Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan

Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.