Is Pierneef ’n verleentheid?

WAYNE BARKER het niks teen banke of Boere nie, maar dit pIa hom dat 32 “Pierneef-meesterwerke" – soos die fees se persmededeling dit stel – by die Grahamstad-fees ten toon gestel word. Sulke tentoonstellings sit die legende van Pierneef as “Boer", “kulturele held" en “Suid-Afrika se beste landskapkunstenaar" voort sonder om die mites te bevraagteken, sê Barker.

Dié enfant terrible van die Johannesburgse kunswêreld is al die laaste vier jaar behep met Jacob Hendrik Pierneef, wie se hoekige landskappe die meeste wit Suid-Afrikaners se kulturele opvoeding deurdrenk.

Barker se beginpunt is dikwels 'n Pierneef-skildery wat hy sommer self namaak – “It feels like you are climbing up your own arsehole" – en dan begin hy die werk stelselmatig afbreek. Verbruikersikonografie wat bepaald met die werkersklas verband hou, word op die oppervlak aangewend om sodoende die skilder se geïdealiseerde werklikheid teen te werk. Jasper Johns se pop-teiken, politoer-borsels, grawe, “kulturele wapens", en karsinogeniese handelsprodukte wat swart mense gebruik om hul vel ligter te maak druis almaI in teen die “skoonheid" van Pierneef se geliefde land. Ironiese titels soos Exploit Your Talents en A Spade is a Spade is a Spade dui op Barker se kritiese afstand teenoor die kunstenaar wat beskou word as die oupagrootjie van alle Suid-Afrikaanse kunstenaars...

DEEL