JARE gelede, toe kookprogramme op televisie gewild geraak het, besluit ek om ook ’n slag te kyk. Gits, hier bars die sjefs in trane uit wanneer hulle disse afgekeur word, omdat daar dalk ’n enkele klont in die vla was. Hulle huil wanneer hulle wen, wanneer ’n ánder een se soufflé platval en wanneer jellie hulle aan ’n ouma laat dink.

Later tel ek: Ses mense huil in een program, sommer bo-oor die geposjeerde pere en handgerolde amandel-“whatnots”. Tot die beoordelaars is heel verdrietig.

Die volgende week is dit dieselfde storie: Minute nadat die program begin – daar huil een...