Desperaat in (gebreekte) Johannesburg

VAN gomgatte verlore in daggadrome tussen die drankwinkels en pandjieswinkels en tweedehandse motorhandelaars aan die olierige westerse buitewyke tot kugels wat drup van diamante en botox-gesigte op die marmerloopvlakke van Sandton City, en gogo's wat walkie talkies in die flou winterson in die townships braai; hulle het almal dieselfde frustrasie en woede in Johannesburg.

Van Diepsloot tot Dainfern, Mayfair tot Meadowlands, Saxonwold tot Sophiatown … Inwoners van hierdie stad wat nooit veronderstel was om te bestaan nie, wat sonder 'n enkele ontwikkelingsplan uit goudstof verrys het en die grootste metro in die wêreld is wat nie op die walle van 'n rivier of lang die see gebou is nie, is gatvol.

Terwyl die derde vlaag van die Covid-pandemie hospitale en lykshuise volmaak en die strate, restaurante en kroeë dolleeg is, is dit moeilik om nie desperaat, of selfs depressief, te voel as 'n Johannesburger nie. Veral wanneer die watertoever afgesny is of as water uit gebreekte pype stroom, en vonke in oranje strepe spat uit die gebreekte kabels voor jou huis. ..