DIE laaste paar weke volg ek die taalherrie wat by die Universiteit Stellenbosch losgebars het, en ek kan nié anders nie as om elke keer vuur te spoeg agter my selfoonskerm, terwyl ek met sovéél frustrasie uitvaar teen die persone wat probeer om Afrikaans in tersiêre instellings en die korporatiewe wêreld te verskraal en te beperk.

Die negatiewe opskrifte oor die taal op plakkate wat op lamppale pryk, wil my laat vloek soos 'n matroos, maar dan tel ek tot 10, haal diep asem, en kalmeer myself.

Op laerskool was Afrikaans my gunstelingvak. Ek kon myself ordentlik uitdruk in die taal en die kleurvolheid van die taal gebruik om 'n prentjie te skep wat nie met die naakte oog gesien kon word nie, maar wat mense kon visualiseer volgens hulle interpretasie van my boodskap...