Swart en wit by punt waar griewe, pyn en afgryse saamvloei

EK het rondgedelf op soek na die oorsake van woede onder Suid-Afrikaners – daar’s baie en nie almal dra dieselfde gewig nie. Dit is nooit heeltemal duidelik waarom daar soveel (niegewelddadige) spanning en konflik is nie, buiten natuurlik daaglikse misdaad wat ’n impak op almal het. Maar oor die algemeen is daar oënskynlik netjies verpakte en vreeslik voorspelbare reaksies.

Swart mense glo oor die algemeen dat wit mense bevoorreg, rassisties en begunstigdes van apartheid is. Wit mense glo oor die algemeen dat swart mense bevoorreg is omdat hulle nou danksy regstellende aksie aan die bewind is, en Afrikaners veral vrees dat hul “kultuur” en blote teenwoordigheid in die land uitgewis word. Natuurlik kan en behoort ’n mens nie te veralgemeen nie. Dit is voldoende om te sê dat al die bogenoemde elemente van waarheid bevat.

Op die periferie van politiek is daar nietemin ’n merkwaardige samevloei by ’n punt waaruit hierdie griewe oënskynlik voortspruit. Wat elk van die hoofsaaklik twee ekstremistiese standpunte betref, kan ietwat aweregse en “verdraaide" maar tog maklik herkenbare parallelle tussen die Verdrag van Versailles van 1919 en die Kodesa-proses getrek word. Bly geriefshalwe by my ... kom ons hang dit aan die 1994-kapstok...

DEEL