Jou tweede lewe begin wanneer jy besef jy het net een

’N ADRENALIENSLAAF is ek beslis nie. Ek het nog nooit van ’n brug of uit ’n vliegtuig gespring om my dopamienvlakke te verhoog nie. Nog nooit deur stroomversnellings geroei om ’n endorfienvrystelling te aktiveer nie. Ook nie om ’n renbaan “for the hell of it" gejaag nie. Tog het ek al verskeie kere in my (onwaaghalsige) 50 jaar op aarde op die randjie van die dood gehuiwer.

In haar boek I am, I am, I am (https://www.audible.com/pd/I-Am-I-Am-I-Am-Audiobook/B078KGWBXM)beskryf die Ierse skrywer Maggie O’Farrell 17 voorvalle waartydens sy elke keer naelskraaps by die dood omdraai. “Brushes with death” noem sy dit, asof die dood ’n tere minnaar met ’n sagte aanslag is. Allesbehalwe. Daar is ’n keer wanneer haar pad (letterlik) kruis met dié van ’n reeksmoordenaar; wanneer sy amper in die see verdrink; wanneer sy byna doodbloei as gevolg van mediese personeel se nalatigheid; wanneer ’n rasende dwelmslaaf ’n kapmes teen haar keel druk; en wanneer sy haar in ’n vliegtuig bevind wat weens ’n foutiewe enjin begin val en val en val ...

Hierdie ervaringe verander jou lewe, sê O’Farrell. Jy kan probeer om dit af te skud, om dit te onderdruk, maar dit infiltreer jou wese en word deel van wie jy is, soos ’n tandimplantaat of ’n skroefie wat ’n gebreekte femur heg – iets waarvan jy skielik op ’n koue dag bewus raak...