Dalk is Die Groot Stilte musikante se uitkoms uit hierdie woestyn

WANKLANKE

Dalk is Die Groot Stilte musikante se uitkoms uit hierdie woestyn

Om musiek te maak is een van die spesiale dinge in die lewe, maar in hierdie kulturele woestyn is dit nie 'n maklike manier om jou brood en botter te verdien nie, skryf CARSTEN RASCH.

DIT voel nes die ou dae, voor Covid: 'n paar bra’s op die stoep, kitaar, viool en cajon in die hand (ek sit eintlik op my cajon), en jam 'n paar van Nick se nuwe tunes. Ek voel lekker, rêrig lekker, en dis nie net omdat ek 'n paar trekke van die zol wat die rondte doen geneem het nie. Dit is omdat ek musiek maak.

Musiek – spesifiek om musiek te máák –  is een van die spesiale dinge in die lewe. Dit is sielskos, geestelike vlos, 'n deurtrekkertjie van goeie tye; 'n terapie om die hond-eet-hond-lewe daar buite op die harde verhoë van handel en vergoeding teë te werk. Musiek is 'n dwelm wat jou help om jou probleme te vergeet; dit stomp die skerp punte af en rond die lewe af tot die naaste zing. Dit is die whoop teen die bray; die sprankel, die verve, die gees …

Om eerlik te wees, dis nie my eerste jam van die Covid-era nie. Ek het al 'n paar keer geoefen saam met The Slippery Slopes, 'n nuwe, jazzier weergawe van ons vorige inkarnasie, The Time Flies, en myself ter harte geniet – maar hierdie tipe stoep-jam is werklik uniek. Ek behoort 'n instelling daarvan te maak, soos om een ​​keer per maand met Nick en Piet as kerngroep bymekaar te kom, met verskeie gaste - heeltemal moontlik as jy jou afstand behou, jou hande was en 'n masker dra...

Slegs Vrye Weekblad-intekenare kan hierdie artikel lees.

Teken nou in vir volle toegang tot alle Vrye Weekblad-inhoud.

Reeds ’n intekenaar? Kliek “Meld aan” om voort te gaan

Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.