Ramadaan bring ’n golf van nostalgie oor saameet, saamwees en saamleef

EK voel hierdie week ’n bietjie nostalgies, en ek sal dit baie versigtig moet verduidelik. Ek voel nostalgies omdat sekere tradisies weggeraak het (minstens in mý lewe), soos om dinge met mekaar te deel en behoorlik saam te eet. Nie in ’n restaurant nie, maar lekker op die vloer sit en eet met borde kos – soet en sout – om jou.

Hierdie nostalgie het my skielik getref omdat die Moslem-gemeenskap dié week met die maand van vas begin het. Ramadaan is ’n hoogtepunt op die Islamitiese kalender, en hierdie vastyd is een van die vyf pilare van dié geloof. Die ander vier is dat jy moet glo daar is geen god behalwe God nie; dat jy daagliks vyf keer moet bid; dat jy liefdegawes vir minderbevoorregtes moet gee; en dat jy minstens een maal in jou leeftyd die Hajj, oftewel pelgrimstog na Mekka, moet onderneem. Dit is dus, soos die meeste gelowe, maar ’n bietjie ingewikkeld.

Ek het onlangs die eerste vier hoofstukke van my memoires voltooi en na van die vrae verwys wat ek as tiener gevra het – vrae wat my soms ’n snotklap besorg het. Kom ons kry dus net eers die “geskiedenis” reg. Moslems glo dat ’n engel genaamd Gabriël iewers in die jaar 610 AE aan ’n Arabiese handelsman genaamd Mohammed verskyn en die Koran aan hom openbaar het. Daar word geglo dat Mohammed ongeletterd was. (https://www.islamforchristians.com/prophet-muhammad-illiterate/)..

Deel