’n Man met ’n plan vir sy Karoo-dorp

DIS peerbloeiselseisoen en Karoo-trip nommer ses toe ek die vierde keer in 15 maande verby Nieu-Bethesda se Tot Hier Toe-padstal op regterhand ry, waar die pad ’n naam kry: Martinstraat. Gewoonlik lyk die grondpad soos ’n zen-koffietafeltuintjie knap nadat jy ’n vurk daardeur getrek het, maar vandag is dit so te sê toe onder bloeisels. Op die hoek waar jy links draai na Helen Martins se Uilhuis anker twee pale ’n netjiese groen vullisdrom, een van tien wat die ganse dorp tiptop hou.

Die storie van die skoon Karoo-dorpie met die naam wat “vloeiende water” beteken, gaan haal ek by die man agter dié einste tien vullisdromme, Justin Duckitt*, ’n 39-jarige konstruksiebestuurder. Hy en sy lewensmaat, Jacques Müller, het in 2008 op Nieu-Bethesda kom woon en is die eienaars van Die Waenhuis, wat hulle in 2013 as ’n bouval gekoop het. Justin het mettertyd die dorp se bouer, nutsman, broodbakker en ysmaker geword en, sou sommige sê, ’n gemeenskapsleier namate sy passie vir sy dorp en sy mense gegroei het.

Mense is arm, sommige krepeer, en werk is skraps – soos op die meeste Suid-Afrikaanse dorpe. Hier is sowat 1,500 inwoners (2011 sensus), van wie die meeste in Pienaarsig, tradisioneel die bruin buurt, woon en minder as 100 op die dorp self...