Partytjie op die kop: Die mullet kom weer

“NEE, o vrek, ek voel nie ’n spark nie,” is my reaksie toe Vrye Weekblad se Hanlie vra dat ek skryf oor die een haarstyl wat ons almal liewer wil vergeet. “Aikôna,” sê my haarkapper in Seepunt toe ek hom pols oor die mullet. “Ek stuur daai kliënte na iemand anders toe, saam met dié wat blou hare wil hê.”

Maar daardie einste Vrydagaand stap Annette Lemmer, eienaar van ’n ongewone bossalon in Gqeberha en ewig aan die stylvoorpunt, hier in met ’n mullet. En dit lyk bitter mooi. Dit vou in sagte slierte om haar fyn 55-jarige gesig, en sy bieg dat die “stertjies” in haar nek verlengstukke is. “Regte hare, hoor, tot myne lank genoeg is,” voeg sy by.

’n Partytjie aan die voorkant, en ernstige sake aan die agterkant, is die subtitel van die 2013-boek Mullet Madness! deur Alan Henderson, en ’n raak beskrywing vir dié styl wat intussen die onderwerp van bespotting en neusoptrekkery geword het...