IN die Paastyd vertel ’n musiekaficionado my hoe hy sukkel om deesdae na ou acid rock te luister. Vroeë Grateful Dead, Jefferson Airplane, en veral Country Joe and the Fish.
“Ek kon dit destyds so goed verstaan,” was sy kontensie, “want ek was op acid toe ek dit geluister het. Nou sukkel ek daarmee.”
Sy woorde dra gewig by my. Is hy dan nie ’n deurwinterde biker nie, iemand wat Sons of Anarchy na ’n piskriek-bende laat lyk? En acid rock vereis oor al die dekades heen dat jy deel van die tydsgewrig moet wees om dit waaragtig te kan verstaan...
Registreer gratis om hierdie artikel te lees.
Hallo! Welkom by Vrye Weekblad. Ons inhoud is nou in Afrikaans én Engels beskikbaar.
Al wat jy hoef te doen om gratis te begin lees, is om met jou e-pos te registreer en ’n wagwoord te skep.
Om dit te doen, kliek eenvoudig op “REGISTREER”.
Reeds geregistreer? Kliek op “MELD AAN” om voort te gaan.
Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe). Vir ou Arena-subskripsie-navrae: Skakel 0860 52 52 00 of e-pos hulp@vryeweekblad.com.
Om kommentaar te lewer op hierdie artikel, registreer (dis vinnig en gratis) of meld aan.
Lees eers Vrye Weekblad se Kommentaarbeleid voor jy kommentaar lewer.