Twee en ’n half dae by Home Affairs

WEES ASSEBLIEF PATIENT

Twee en ’n half dae by Home Affairs

Al het hy ’n Australiese paspoort, het EBEN VENTER besluit om tog amper drie dae in ’n tou by Binnelandse Sake deur te bring om sy Suid-Afrikaanse paspoort te hernu. Hoekom? Want, soos hulle sê, jy kan die mens uit die bossies haal ...

MY lieflik-plomp vriendin sê: Hoekom bodder jy nou met die hernuwing van jou Suid-Afrikaanse paspoort? Jy het tog jou blou Australiese een. Die ding is, ek is te lojaal teenoor Suid-Afrika, die Karoobossies waaroor ek altyd so aangaan in my boeke, is ín my. Jy weet mos hoe gaan die sêding: Jy kan die mens uit die bossies haal ...

En só kom dit dat ek halfelf daardie oggend afgelaai word voor Maynard Mall, Wynberg. Die Uberbestuurder vra nie eers nie, hy weet sommer: reg voor die ingang. Ek kom in die hal een vlak benedegrond en daar, op regterkant, sien ek sommer dis waar ek moet aanmeld. Twee deuropeninge lei na die saal vir paspoorte, ID's, geboorte- en doodsertifikate. Voor al twee staan 'n tou mense. En dan, in die breë, kilverligte gang is daar 'n stuk of vier plat banke sonder rugleunings, want jy moet nou nie hier staan en aan die slaap raak nie, en al vier sit ook vol mense. Omdat ek nie weet wat gaan vir wat nie, skuifel ek so beskeie moontlik aan tot heelagter by ry nommer een voor deuropening nommer een. En word onmiddellik genader deur 'n vrou wat op 'n haar na lyk soos Edie in die dokumentêre film Grey Gardens, oor Jackie Kennedy se familie in hulle kat- en raccoon-bevolkte villa in die Hamptons.

Ek dwaal nou af, maar oor die volgende twee en 'n half dae by Home Affairs het ek agtergekom dat dit my redding is, en dan ook weer nie. Want g'n dwaalgedagte of oproep van 'n idilliese beeld, sê byvoorbeeld van die reënwoude digby my dorp op die oostelike punt van die Australiese kontinent, kan my ontruk van die hier en nou van daardie gewagtery in die diverse ruimtes van Maynard Mall nie. 'n Man met 'n blou uniform en kenteken nes dié van Edie lei my beleefd na onder, dis nou vlak drie onder straatvlak, en daar, in 'n skemer hellehal van dofblink geparkeerde karre en uitlaatgasse: die tou mense, ek skat so by die 150. Ek val dus in op nommer 151. Ek het, op dag een, nie voorbereid opgedaag met water en toebroodjie nie. Ek staan daar groen, ek was nog nooit eers in Maynard Mall nie, ooit, en al wat ek kan doen, en doen dit dan ook, is om my sintuie voluit oop te draai...

Registreer gratis om hierdie artikel te lees.

Hallo! Welkom by Vrye Weekblad. Ons inhoud is nou in Afrikaans én Engels beskikbaar.

Al wat jy hoef te doen om gratis te begin lees, is om met jou e-pos te registreer en ’n wagwoord te skep.

Om dit te doen, kliek eenvoudig op “REGISTREER”.

Reeds geregistreer? Kliek op “MELD AAN” om voort te gaan.

Vir nuwe VWB 3.0-navrae: WhatsApp 071 170 8927 (net vir teksboodskappe) of stuur 'n e-pos aan hulp@vryeweekblad.com.